28 DAYS BLOG CHALLENGE / DAY 9 / STRANGER THINGS

HELLO CANİKOLARIM

Bu blogdaki yazıları sadece tanıdıklarımın okuyacağını düşündüğümden kendimi tanıtan bir blog yazısı henüz yazmamıştım. Ama öyle olmadı. Çok güzel insanlarla tanıştım bu blog sayesinde. Ve en sevdiklerimden birinin challenge'ında kendimi geliştirmeye çalışıyorum. Başarıyla bitirmeyi umarak 9. günümün içerisindeyim. Konu da kendimi tanıtmak olmasa da azıcık ucundan olabilir sanki.

Bugün Ezgissimo diyor ki ''Hakkında 5 garip şeyi söyle de bilelim ne kadar arızasın''.

İlk olarak ne kadar arıza olduğumla ilgili bir görsel bırakayım; bir dönemimin büyük aşkı Enrique'ciğimle asla SHOP olmayan bir fotoğrafımız:

Hakkımda 5 garip şey söyleyebilir miyim bilmiyorum. Bana göre benle ilgili en garip şeyle başlayacağım : İnsanların üsütlerine giydikleri veya herhangi bir şekilde vücut ısılarını bulaştırdıkları şeylere dokunamıyorum. Bu bir hırka, kazak  yani giyilecek bir şey olabilir; bir kitap da olabilir. Kısaca o sıcaklığın geçtiği aklınıza gelebilecek her şey buna dahil. Bunun altında yatan sebebin mağazada satış elemanı olarak çalıştığım zamanlarda insanların çok üzülerek söylüyorum ama ne kadar pis olduğunu görmem olduğunu düşünüyorum. Belki başkalarına göre ben öyleyimdir bilemiyorum ama bir kabinde hiçbir zaman bir pantolonu veya herhangi bir şeyi deneyip çıkarıp ters bir şekilde yere atmadığıma yemin edebilirim. İnsanların bazı davranışlarına maalesef akıl sır ermiyor. Bir de yeni aldığınız bir şeyi asla yıkamadan giymeyin. Asla!

İkinci olarak; (bunu son zamanlarda olabildiğince törpüledim ama yine de söyleyeyim) konuşurken düşünmüyorum. Yani bir insana bir şeyi söylerken ondan yanlış anlamlar çıkarabileceğini düşünmeden söylüyorum. Çünkü ben söylerken yanlış bir amaçla söylemiyorum. Yani altına anlam yüklemiyorum. Direkt düşündüğüm şekilde söylüyorum. Ama insanlar altını kurcalayıp çok yanlış anlayabiliyor. Buradan da belirtmiş olayım bir şeyi söylerken içine farklı anlamlar yükleyerek söylemiyorum. Benim söylediğim şeyler üzerine düşünmeyin çünkü birine kötü bir şey söylemek istiyorsam da onu o şekilde söylüyorum. Direkt söylediğimi alın. Çünkü elekten geçirdiğim cümleler benim için de pek samimi olmuyor. Bu şekilde yürüyen her türlü ilişkiden uzaklaşıyorum. İçinde samimiyet barındırmayan hiçbir şeyden hoşlanmıyorum. 

Yatağımda benden başkasının yatmasından tek cümleyle ''nefret ederim''. Aslında bu vücut ısısı muhabbetiyle de ilintili bir konu, aynı zamanda koku vs. Beni psikolojik olarak mahvediyor. Aşabilmeyi çok isterdim.

Sinirlendiğimde ağzımdan tek bir kelime çıkmaz. Hatta çıkmaz değil çıkamıyor. Sanki ağzıma bir kilit vurulmuş gibi oluyor. İstesem de konuşamıyorum. Karşımdaki insana neden kızdığımı asla söyleyemiyorum. Ama söylemek istemediğimden değil tamamen fiziksel bir şey gerçekten çenem açılmıyor.  Bu sefer içimde birikiyor ve sonucu çok daha kötü bir patlama oluyor. Hayatta kendimle ilgili aşmak istediğim en önemli sorunlar listemin ilk sıralarında geliyor. Ama yok o kilit açılmıyor maalesef.

Şöyle bir baktım da kendimle ilgili garip şeyler de hiç iç açıcı değil. En azından bunları açıklayabilmiş olayım. Herhangi bir sorunda bu yazım da referansım olsun. Ezgissimo en büyük teşekkürler sana...

Hasta la mañana 

xoxo Mrs. Fraser